U Njujorku je preminuo heroj Drugog svetskog rata. Srbin, vrhunski obaveštajac OSS koji je organizovao operaciju “Vazduđšni most” (operation Halyard) u kojoj je od avgusta 1944. spašeno 512 američkih pilota.
Poslednji heroj misije spasavanja 512 američkih pilota oborenih iznad Srbije 1944. Đorđe – Džordž Vujnović preminuo je 24. aprila u svom domu u Njujorku. Sve donedavno njegova uloga u operaciji “Halijard”, najvećoj spasilačkoj misiji sa okupiranih teritorija, čuvana je kao najstroža tajna vojske SAD.
Tek 2010. godine nekadašnji agent tajne vojne službe OSS (preteča CIA) dobio je od Kongresa zvanično priznanje za svoje podvige – Orden bronzane zvezde. Posle 66 godina obelodanjeno je da je skromni trgovac Džordž iz Kvinsa tokom Drugog svetskog rata bio major Vujnović koji je iz Barija rukovodio spasilačkom misijom “Halijard”.
Preminuo Đorđe Vujnović – komandant misije “Halijard”
Doktor Veselin Đuretić, istoričar u emisiji RT Republike Srpske “Nekad bilo”
Gost Radio-televizije Republike Srpske u emisiji “Nekad bilo” voditelja Siniše Mihailovića u sredu 25. aprila 2012. od 20, 10 časova bio je doktor Veselin Đuretić, istoričar iz Beograda.
Povod za gostovanje dr Đuretića je svakako veliko interesovanje i burne reakcije u Regionu za proces rehabilitacije, odnosno poništenja sudske presude armiskom generalu Dragoljubu Mihailoviću, koja je izrečena 15. jula 1946. godine, a kojom je on osuđen na smrtnu kaznu, koja je, najverovatnije izvršena, nešto iza ponoći 17. jula iste godine.
Gost voditelja Siniše Mihailovića, dr Đuretić je 1985. godine objavio je dvotomnu studiju “Saveznici i jugoslovenska ratna drama”, koja je izazvala burne reakcije i osude tada vladajućeg komunističkog establišmenta. Sam autor kaže da je “jedva preživeo te dane” u kojima je njegova knjiga zabranjena i ubrzo nestala iz javnosti.
Akademik Radovan Samardžić je u predgovoru ove knjige napisao da će knjiga izazvati ,,prelamanje epske istorije nadvoje”, što je vreme i pokazalo.
Sam autor ove dvotomne studije o optužbama protiv njega kaže: “U centru svih inkriminacija bila je kvalifikacija da sam „nastojao da rehabilitujem zločinački četnički pokret”, da ga prikažem kao antifašistički. Činjenica je, međutim, da sam tada „rehabilitovao” oba srpska pokreta, i četnički i partizanski, ali i da sam vođu drugog sagledao u manipulativnom sklopu.”
Ovu interesantnu emisiju možete pogledati na linku http://rtrs.tv/av/player.php?id=18201&x=1
Napad Grbljana na Kotor – 1943.
Autor članka je Nebojša Rašo, vredan istraživač, publicista i autor više knjiga iz istorije Herceg Novog i njegovog zaleđa, kao i prošlosti Boke.
Ovde ćemo pomenuti nekoliko njegovih monografija: “Srpski soko Herceg – Novi”, 2008., “Mirko Komnenović, Herceg Novi 2009., “Ratna zbivanja u Herceg Novom 1941-1949, “Crkva Sv. Arhangela Mihaila u Herceg Novom, Herceg Novi 2011. “Znameniti Bokelji”…
Monografijom Ratna zbivanja u Herceg- Novom (1941-1949), Nebojša Rašo je po prvi put izneo činjenice koje bacaju novo svetlo na ratna i poratna zbivanja u Herceg Novom i njegovom zaleđu.
Članak “Napad Grbljjana na Kotor”, samo je nastavak njegovog rada na razotkrivanju istine o ratnim dešavanjima na prostoru Boke, koja je skrivana više od 65 godina.
Komandovanje generala Mihailovića
Autor teksta je generalštabni pukovnik Novica Stevanović, koji je objavio više naslova iz oblasti veštine komandovanja armijskog generala Dragoljuba Mihailovića. Za knjigu “Poslednji srpski đeneral – Veština ratovanja”, dobitnik je nagrade “Dragiša Kašiković”, koja se dodeljuje za izuzetan doprinos u slobodi misli izražavanja i stvaralaštva.
Knjigom “Ravnogorska prva pobeda” autor je delom rekonstruisao prvu savezničku protiv osovinsko- logističku operaciju na tlu Srbije čije je težište bilo 1942. godine, kojom je komandovao general Mihailović, zbog čega je dobio javna priznanja i pohvale od strane 7 savezničkih generala, a od strane generala De Gola – Ratni krst sa palmom.
Pukovnik Stevanović trenutno završava novu knjigu na temu “Operacije nužne odbrane”, u kojoj obrađuje savezničke specijalne operacije za likvidaciju JVuO i uvođenje komunizma na prostore Jugoslavije.
Objavljivanje ove knjige već je pobudilo interesovanje s obzirom da se radi o tajnoj savezničkoj operaciji.
NA DANAŠNJI DAN 17. APRILA 1941. OKONČAN “APRILSKI RAT”
Opunomoćenici Vrhovne komande bivše jugoslovenske vlade, šef diplomatije u svrgnutoj namesničkoj vladi Aleksandar Cincar-Marković i general Radivoje Janković, potpisali su u 17. aprila 1941. godine, u zgradi čehoslovačkog poslanstva u Beogradu, Sporazum ( odredbe) o primirju, koji je u suštini predstavljao akt o bezuslovnoj kapitulaciji vojske Kraljevine Jugoslavije.
Sa nemačke strane potpisnik ovog sporazuma bio je general pukovnik Maksimilijan fon Vajks, komandant 2. nemačke armije prilikom napada na Jugoslaviju, koji je 12. aprila sa nemačkim trupama pobedonosno ušao Beograd.
Na današnji dan 16.aprila 1944.godine – saveznicko “uskrsnje” bombardovanje Beograda
Anglo-američke vazdušne snage su tokom Drugog svetskog rata 1944. jedanaest puta bombardovale Beograd. Beograd je bio meta tri puta u aprilu, dva puta u maju, po jednom u junu i julu i četiri puta u septembru 1944 Najveće razaranje i žrtve zabeležene su tokom aprilskog bombardovanja 16. i 17. aprila 1944. godine, što se poklopilo sa prvim i drugim danom pravoslavnog Uskrsa te godine.
Gotovo je sigurno da je Beograd u tim napadima iz vazduha pretrpeo više materijalne štete i ljudskih žrtava nego u napadu njemačke avijacije 6. aprila 1941. što su potvrdile procene i nalazi ambasade SAD u Beogradu neposredno po završetku Drugog svetskog rata.
Vreme je da se lažno evropejstvo istrgne iz ruku baštinika totalitarnog komunizma u Srbiji, koji ga sistematski falsifikuju
U reakcijama na nedavni nastavak procesa preispitivanja sudskog procesa komunističkih vlasti protiv generala Dragoljuba Draže Mihailovića na istom poslu žestokog osporavanja, koristeći gotovo istu terminologiju, našli su se čelnici današnje etnički očišćene Hrvatske, izvestilac Evropskog parlamenta za Srbiju Jelko Kacin, SUBNOR, vojvođanski neoautonomaši i najuticajniji deo „proevropske“ NVO scene u Srbiji. Ovaj događaj pruža jedinstven povod da se na delu razobliči način na koji tobožnji promoteri „evropskih vrednosti“ u Srbiji i regionu zapravo falsifikuju i izvitoperuju te iste vrednosti, što ima posledice ne samo kada je reč o procesu preispitivanja sudske presude generalu Mihailoviću već i na mnogo širem planu.
Spomenici „rehabilitovali“ Dražu
Proces za rehabilitaciju generala Dragoljuba Draže Mihailovića izaziva burne reakcije u Srbiji i susednoj Hrvatskoj, iako su četnički vođa i njegovi borci već na neki način rehabilitovani – i to zahvaljujući spomenicima.
U Srbiji je podignuto nekoliko desetina spomenika, spomen-ploča i drugih obeležja posvećenih vođi četničkog pokreta, ali i široj javnosti nepoznatim četnicima i njihovim jedinicama.
Zanimljivo je da su u nekoliko slučajeva ova obeležja podizana uz finansijsku pomoć države, ali tu je bilo najviše privatne inicijative Mihailovićevih sledbenika i emigracije.
Na današnji dan 10.aprila 1941.proglašena Nezavisna država Hrvatska
Stvaranjem NDH na delu teritorije Kraljevine Jugoslavije, koja je obuhvatala uglavnom današnje teritorije Hrvatske, Bosne i Hercegovine i deo Srbije, otpočeo je proces “rasparčavanja” odnosno okupatorske podele Kraljevine Jugoslavije.
Novostvorena država NDH, je već po dolasku poglavnika Ante Pavelića i formiranja prve vlade, oslonjena u potpunosti na Nemačku, otpočela sprovodjenje etničke i rasne diskriminatorske politike, koja će dovesti do najvećeg stradanja srpskog naroda u njegovoj istoriji.
Zloupotreba zaplenjene dokumentacije
Blanko naredbe Vrhovne komande JVuO korištene su za dokazivanje priča o naredbama sa najvišeg nivoa u vezi zločina nad civilnim stanovništvom i odobravanja saradnje sa okupatorom.
Ovo je samo jedan od tih dokumenata, koji svedoči da su mnogi (zaplenjeni) dokumenti mogli biti predmet zloupotrebe “kreatora istine”, a potom u “naučne svrhe” upotrebljeni i od posleratnih pisaca istorije.
Na primeru ovog blanko dokumenta, koji je tokom rata zaplenjen od strane partizana moguće je dokazati mnoge falsifikate, koje je posleratna komunistička istorijografija koristila, želeći da dokaže svoje tvrdnje o “zločinačkom pokretu generala Mihailovića.”