Savremena Istorija

Posmrtni ostaci monarha Petra II Karađorđevića u utorak stigli u Beograd i položeni u kapelu u Belom dvoru. Prestolonaslednik Aleksandar: Dobro došao kući, oče. Patrijarh Irinej: Tužno-radostan dan od istorijskog značaja. Premijer Dačić: Bez Karađorđevića nema istorije Srbije Telo poslednjeg jugoslovenskog kralja Petra Drugog Karađorđevića u utorakje stiglo u otadžbinu! Posmrtni ostaci jedne od najtragičnijih ličnosti srpske istorije dočekani su uz najveće državne počasti na aerodromu "Nikola Tesla", a potom su prevezeni u dvorski kompleks na Dedinju, gde će privremeno biti pohranjeni u Crkvi Svetog Andreja Prvozvanog. Kovčeg sa telom kralja Petra, umotan u srpsku zastavu, dočekali su članovi kraljevske porodice, premijer Srbije Ivica Dačić, član Komiteta za prenos posmrtnih ostataka članova Kraljevske porodice i savetnik predsednika Republike Oliver Antić, kao i predstavnici SPC i Vojske Srbije. Prestolonaslednik Aleksandar Drugi Karađorđević sa sinovima Petrom, Filipom i Aleksandrom i suprugom Katarinom ćutke je pogledom pratio kovčeg koji su gardisti nosili. Suzama nije dao da krenu.

Srbija je bila mnogo zavisnija od Austro-Ugarske nego danas od EU, ali 1914. se odupirala naređenjima koja su dolazila iz Beča. U vremenu u kome je zaista važno obeležiti stogodišnjicu početka Prvog svetskog rata mi od naše države dobijamo prilično zbunjene signale. Ukoliko se dogodi ono što se dogodilo sa Njegošem, to neće biti dobro, a šteta bi ovoga puta mogla da bude i veća, kaže Miloš Ković, istoričar, urednik knjige Srbi 1903-1914 u tri toma, čiji je prvi tom sa podnaslovom Intelektualna istorija predviđen da se pojavi na jesen ove godine.

Pored pokušaja revizije Prvog svetskog rata u delima pojedinih zapadnih istoričara, u zapadnoj štampi pojavljuju se i članci koji imaju drugačiji ton. Ugledni britanski list „Indipendent” piše o strašnim zločinima nad civilima koje su počinili austrougarski vojnici u leto 1914. godine, čim su prešli Savu. U seriji koja nosi naslov „Istorija Prvog svetskog rata u 100 slika”, dokumentuju se masovna vešanja i streljanja civila. Propratni tekst nije manje strašan. „Indipendent” citira austrijskog istoričara Antona Holcera, stručnjaka za austrougarsku invaziju na Srbiju 1914.

U kući Bjelovića u selu Lunići opština Priboj u večernjim satima 13. januara 1951.godine ubijen je Srpko Medenica*, poručnik JVuO, obavještajni oficir Višegradske brigade JVuO komandanta majora Dragiše Vasiljevića. U vrijeme akcije zarorobljavanja generala Mihailovića Medenica je bio zadužen za obavještajne poslove vezane za bezbjednost armijskog generala Dragoljuba Draže Mihailovića, komandanta JVuO. Akcija pripadnika UDB, okončana je ubistvom Srpka Medenice iz Višegrada i Ivana Šljukića iz prijepoljskog sela Babine. Treći član grupe Dušan Rađen iz sela Tukovi, mjesto Štrpci, opština Rudo u pucnjavi te večeri, teško je ranjen i pod okriljem mraka se uspio izvući iz kuće i privremeno skloniti u jednu planinsku kolibu iznad sela Lunići u predjelu Crnog Vrha, gdje su ga pripadnici milicije poslije par dana i pronašli mrtvog. ____________________________________________________________ *Srbobran Srpko Medenica rođen 15. maja 1924 u Višegradu, ubijen u selu Lunići opština Priboj 13. januara 1951.