savremenaistorija

Novu porodičnu kuću u Rudom trgovac Krsto Mićović izgradio je 1925. godine na parceli kč 1/514 Z.K. ul. 746 Rudo površine 270 m2. Kuća je bila sa lijeve strane puta na samom ulazu u varoš. Imala je sprat i prizemlje sa verandom sa koje se pružao predivan pogled na dolinu rijeke Lim. U prizemlju kuće otvorio je kafanu, koja će zbog svog položaja, dobre usluge i atmosfere, postati omiljeno mjesto okupljanja Ruđana. Gazda Krsto, kako su ga uglavnom svi Ruđani zvali, imao je svoju špediciju, firmu, koja se bavila trgovačko-prevozničkim poslovima, a pet kamiona bilo je uglavnom u funkciji prevoza robe sa željezničke stanice Rudo ka Pljevljima i dalje. Poslovne veze učinile su da veoma brzo njegova kafana postane i stecište poslovne klijentele bližeg i daljeg okruženja. U toj kući Krsto će sa svojom suprugom Nevenom, rođenom Vuković, živjeti srećno sa svoja tri sina i četiri kćeri sve do rata 1941. godine, kada je u Rudo ušla vojska novoproglašene NDH, domobrani i ustaše. U teroru koji je otpočeo po njihovom dolasku stradao je izvjestan broj mještana, među kojima su ugledni domaćin Vasilije Gardović i šumar Perko Tomić. Gazda Krsto je uhapšen i pretučen od strane podivljalih ustaša čiji je logornik bio mještanin Mehmed Kreho. Od sigurne smrti Krsta su spasili ugledni ruđanski Muslimani, trgovci, koji su se založili kod ustaške vlasti da privremeno, uz veliki otkup, oslobode gazda Krsta.

U zajedničku državu 1918. godine ulazilo se sa različitim motivima, za šta su primer hrvatski oficiri. U aktivnu službu vojske Kraljevine SHS primljeno 2.590 bivših agresorskih vojnika HRVATSKI oficiri i vojnici, osim časnih izuzetaka, tokom oba svetska sukoba ratovali su u raznim oružanim formacijama na strani Centralnih sila i Sila osovine, uglavnom protiv Srbije i srpskog naroda. Iako su rat započeli na pogrešnoj strani, oni nisu doživeli ponižavajuću sudbinu poraženih, zahvaljujući politici "bratstva i jedinstva" u obe Jugoslavije. Posle Prvog svetskog rata, prema zvaničnim podacima, u aktivnu službu u vojsku Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, pored 3.500 oficira srpske vojske, primljeno je 2.590 bivših austrougarskih oficira, 469 crnogorskih, 12 iz carske ruske vojske i trojica iz albanskih Esad-pašinih jedinica. U ovu sumu nisu uračunati rezervni habzburški "pričuvni časnici", koji su u međuratnom periodu bili jugoslovenski rezervni oficiri, a u aprilu 1941. su masovno pristupili Pavelićevom režimu.

U beogradskoj crkvi na freskopisu su, pored četničkog komandanta, naslikani Tesla, Pupin, Mokranjac, Karađorđe, a freska s likom Draže Mihailovića nalazi se i u jednom manastiru u Čikagu U voždovačkoj Crkvi Svetog Kralja Jovana Vladimira, desno od vrata, nalazi se freskopisana kompozicija naslovljena kao “Nebeska Srbija”. Freska iz manastira "Nova Gračanica" kod Čikaga Ona prikazuje patrijarhe, arhijereje, sveštenike i monahe kako stoje oko časnog prestola na molitvi. Na suprotnom zidu oko Hrama Svetog Save okupljeni su vladari i znameniti Srbi. U prvom redu, po sredini kompozicije, nalazi se mala Milica Rakić, poginula na noši tokom bombardovanja NATO pakta. U četvrtom redu je Nikola Tesla, a između Mokranjca i Mihajla Pupina u trećem redu nalazi se četnički đeneral Draža Mihailović!

Komunistička vlast je učinila sve da sakrije zločin - kaže Aleksandar Čotrić, koji sumnja da će se ikad saznati način pogubljenja i mesto gde je sahranjen vođa četničkog pokreta u Drugom svetskom ratu Ni nakon šezdeset i šest godina od streljanja vođe četničkog pokreta u Drugom svetskom ratu đenerala Dragoljuba Mihailovića Srbija nije, a prema rečima Aleksandra Čotrića iz Asocijacije za negovanje tekovina Ravnogorskog pokreta, nikad i neće saznati pravu istinu na koji je način pogubljen i gde je sahranjen Čiča Draža. Aleksandar Čotrić kaže za Telegraf da se pravo mesto na kojem je Dragoljub Draža Mihailović sahranjen nakon streljanja od strane komunističke vlasti nikada neće utvrditi. Komunistička vlast je učinila sve da dobro sakrije ovaj zločin, a prema mnogim zapisima do kojih je došla Komisija za otkrivanje istine o Draži Mihailoviću telo četničkog đenerala nakon ubistva bačeno je u živi kreč, a mesto na Adi Ciganliji gde je on prvobitno sahranjen, prema zapisima UDBE, dosta puta u istoriji bilo je poplavljeno, pa je tako i ono malo dokaza što je moglo da se nađe, najverovatnije odnela voda – kaže Čotrić.

U sredu 17.7.2013. godine u crkvi Svetog Save na Vračaru u Beogradu održan je parastos povodom 67. godišnjice od ubistva armijskog đenerala načelnika štaba Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u otadžbini, ministra vojske, mornarice i vazduhoplovstva Kraljevine Jugoslavije, Dragoljuba Draže Mihailovića. Parastos je služilo šest sveštenika crkve Svetog Save, na Vračaru u prisustvu velikog broja građana, i predstavnika Udruženja Jugoslovenske vojske u Otadžbini, Republičke asocijacije za negovanje tekovina ravnogorskog pokreta i Udruženja Kraljevina Srbija. Među prisutnima je bio i prof. Dr Oliver Antić, specijalni savetnik predsednika Republike Srbije. Na kraju su se okupljenima obratili Protojerej Aleksandar Sredojević i predsednik Udruženja pripadnika Jogoslovenske vojske u Otadžbini 1941-1945. prim. Dr Dušan Đukić. M. Pavković Foto prilozi na sledecoj stranici!

U organizaciji Republičke asocijacije za negovanje tekovina Ravnogorskog pokreta i Udruženja pripadnika Jugoslovenske vojske u Otadžbini 1941-1945, a povodom šezdesetsedme godišnjice od zločinačkog ubistva armijskog generala Dragoljuba Draže Mihailovića, vojnog ministra u Vladi Kraljevine Jugoslavije, načelnika štaba Vrhovne komande, pomoćnika Vrhovnog komandanta kralja Petra II i komandanta Jugoslovenske vojske u Otadžbini u Drugom svetskom ratu prošloga veka, u Beogradu će se 17. jula ove godine, s početkom u 12 časova, u Maloj crkvi Hrama Svetoga Save na Vračaru, služiti parastos. Parastos će služiti sveštenstvo Srpske pravoslavne crkve kome će, osim predstavika organizatora, i njihovih članova udruženja, prisustvovati i mnogobrojni poštovaoci lika i dela generala Mihailovića, a ispred organizatora prisutnima će se obratiti predsednik Udruženja Jugoslovenske vojske u Otdžbini 1941-45. doktor Dušan Đukić. Beograd, 15. jula 2013. INFORMATIVA SLUŽBA Udruženja JVuO 1941-45.