Neposredno poslije događaja 25. marta 1941. godine, kada je Kraljevina Jugoslavija istupila iz Trojnog pakta, Njemačka je odlučila da izvrši oružani napad na Kraljevinu Jugoslaviju i kazni je za događaje koji su doveli do vojnog puča kojim je odbačen Trojni pakt sa Njemačkom. Lično je Adolf Hitler, vođa Trećeg Rajha, insistirao da se preduzme iznenadni brutalni napad na Kraljevinu Jugoslaviju i da se strahovitim bombardovanjem kazni Jugoslavija. Napad nazvan „Strašni sud“ izvršen je 6. aprila 1941.godine u ranim jutarnjim satima kada su njemački avioni, uglavnom bombarderi iz vazduha izručali tovare bombi na Beograd i sve veće centre, putne komunikacije i vojne objekte u Jugoslaviji. Prilikom prvog jutarnjeg bombardovanja Beograda stradalo je i mnogo civila i objekata od javnog značaja, između ostalog i Narodna biblioteka Kraljevine Jugoslavije.
Sećanja iz pepela – dokumentarni film o stradanju Narodne biblioteke 6. aprila 1941. godine
Istovremeno sa iznenadnim napadom njemačkih bombardera, njemačke borbene trupe su prešle granicu Jugoslavije iz više pravaca čime je otpočeo rat na tlu Jugoslavije. Suočena sa napadom tadašnje najmoćnije sile u Evropi – Njemačkog Vermahta, kojem su se priključile i vojske susjednih država Italije, Mađarske i Bugarske, vojska Kraljevine Jugoslavije je bila primorana na kapitulaciju. Planom napada Njemačke i njenih saveznika bila je predviđena okupacija i podjela teritorije Kraljevine Jugoslavije i faktički njeno uništenje. Desetog aprila 1941. godine prilikom ulaska njemačke 2. armije u Zagreb, na teritorije bivše banovine Hrvatske i Vrbaske banovine na istoku sa granicom na Drini, proglašena je u odusustvu vođe ustaškog pokreta Ante Pavelića Nezavisna Država Hrvatska (NDH), koji je nakon dolaska zamjerio što država nije “neovisna”, već “nezavisna”. Građani Zagreba su sa odusevljenjem dočekali pripadnike Njemačkog Vermahta i proglašenje NDH, koju je proglasio penzionisani pukovnik Austrougarske Slavko Kvaternik.
Vlada Kraljevine Jugoslavije, u kojoj su uglavnom bili srpski političari, jer su je hrvatski sa Vlatkom Mačekom napustili, zajedno sa maloljetnim kraljem Petrom Karađorđevićem, odlučila je da se povuče u inostranstvo najprije u Grčku, pa u Kairo, a zatim u Londonu, gdje je i ostala. U realizaciji njemačkog plana, odnosno poduhvata broj 25, o razbijanju Jugoslavije, koji je Hitler lično potpisao učestvovale su 52 njemačke, italijanske i mađarske divizije sa oko 2170 aviona. Glavni njemački udar izvršen je iz pravca Klagenfurta i Nađkanjiže, odnosno teritorije Njemačke i Austrije, Mađarske, Rumunije i Bugarske. Njemačka 12. armija sa devetnaest divizija napala je iz Bugarske, da bi spriječila eventualno povlačenje jugoslovenske vojske prema Grčkoj. Sporazum o primirju (odredbe o primirju) potpisali su 17. aprila u zgradi Čehoslovačkog poslanstva njemački general pukovnik Fon Vajks sa njemačke strane, a general Radivoje Janković sa jugoslovenske strane. U kratkotrajnom aprilskom ratu prema njemačkim podacima zarobljeno je 375 hiljada jugoslovenskih oficira i vojnika. Načelnik štaba Druge armije vojske Kraljevine Jugoslavije pukovnik Dragoljub Mihailović sa grupom oficira, podoficira i vojnika kretao se iz rejona Doboja ka jugu, saopštivši saborcima da on ne priznaje kapitulaciju 17. aprila i da će po prelasku Drine nastaviti da pruža otpor okupatoru. Stigavši na Ravnu goru, on je počeo da organizuje otpor okupatoru uspostavivši vezu sa svojom Vladom i britanskim saveznicima.
