Parastos generalu Mihailoviću 17 jula “maloj” crkvi Sv. Save na Vračaru
U organizaciji Republičke asocijacije za negovanje tekovina Ravnogorskog pokreta i Udruženja pripadnika Jugoslovenske vojske u Otadžbini 1941-1945, a povodom šezdesetsedme godišnjice od zločinačkog ubistva armijskog generala Dragoljuba Draže Mihailovića, vojnog ministra u Vladi Kraljevine Jugoslavije, načelnika štaba Vrhovne komande, pomoćnika Vrhovnog komandanta kralja Petra II i komandanta Jugoslovenske vojske u Otadžbini u Drugom svetskom ratu prošloga veka, u Beogradu će se 17. jula ove godine, s početkom u 12 časova, u Maloj crkvi Hrama Svetoga Save na Vračaru, služiti parastos.
Parastos će služiti sveštenstvo Srpske pravoslavne crkve kome će, osim predstavika organizatora, i njihovih članova udruženja, prisustvovati i mnogobrojni poštovaoci lika i dela generala Mihailovića, a ispred organizatora prisutnima će se obratiti predsednik Udruženja Jugoslovenske vojske u Otdžbini 1941-45. doktor Dušan Đukić.
Beograd, 15. jula 2013.
INFORMATIVA SLUŽBA
Udruženja JVuO 1941-45.
Predrag Ostojić, Crnogorska Sandžačka vojska na Gornjodrinskom frontu (1914-1915)
Nova knjiga istoričara Predraga Ostojića "Crnogorska Sandžačka vojska na Gornjodrinskom frontu (1914-1915)" otkriva nove činjenice o događajima koji su se desili pre više od 100 godina i koji su obeležili, ne samo vreme ratno, vreme stradanja, već i vreme kada se, čašću i obrazom, kada su delom ispisivane najslavnije stranice naše istorije.
Recezenti ove knjige prof.dr Mira Radojević i docent dr Aleksandar Životić ocenili su ovu knjigu veoma visokom ocenom i preporučili je kako stručnoj tako i široj čitalačoj publici, svima onima, koji nisu imali priliku da bolje upoznaju vreme i događaje koji su tema ove knjige.
Knjiga govori o ulozi crnogorske Sandžačke vojske serdara Janka Vukotića u ratnim operacijama na Gornjodrinskom frontu u jednoj ofanzivnoj i dve defanzivne faze, kada je dovoljno dugo branjen pravac prodora austrougarskih snaga od Drine prema Priboju, Prijepolju i Sjenici i njihov pokušaj presecanja odstupnice i uništenja srpske vojske u odstupanju.
Interesantno je da se autor, kako su to primetili i recezenti, nije upuštao u zakulisne radnje, koje su više puta tokom ratnih operacija pretile da poremete odnose "među braćom", već je njegov predmet interesovanja bio isključivo front, ratnik i ratnici, koji su nadčovečanskim naporom branili svaki pedalj, svaku stopu svoje otadžbine i slobode. Punih petnaest meseci crnogorska Sandžačka vojska odolevala je višestruko brojnijem i tehnički opremljenijem protivniku i kako su primetili savremenici "odužila se srpstvu vo vijeki vjekov amin"
Bez sumnje, ova knjiga naći će svoje mesto u ravetljavanju događaja u vremenu, koje je bilo prosto zaboravljeno, odnosno zabranjeno, jer kako drugačije protumačiti da bitka na Vihri kod Rudog i stradanje 110 regruta crnogorske Sandžačke vojske u jednom danu 2. decembra 1914. nije zalužilo spomen obeležje, a stradanje 7 partizana i desetak italijanskih vojnika u Drugom svetskom ratu na gotovo istom mestu bude obeleženo i slavljeno kao prva velika bitka Prve proleterske brigade.
Nesumnjivo, autor je ovom knjigom podigao jedan svojevrstan spomenik stradalim ratnicima i na taj način njihova imena upisao u knjigu nezaborava.
redakcija www.savremenaistorija.com
Živojin Mišić: Kako je srpski đeneral ušao u istoriju
Mnogo skromnije nego što bi trebalo, u Srbiji je obeležen 3. decembar, dan kada je 1914. godine otpočela kontraofanziva srpske vojske u sklopu čuvene Kolubarske bitke. Ona se u svim vojnim školama u svetu izučava kao jedinstven primer genijalne vojne strategije đenerala Živojina Mišića, komandanta Prve armije Vojske Kraljevine Srbije.
U danima kada je svet očekivao potpuni slom Prve armije srpske vojske koja se suprotstavila daleko nadmoćnijoj austrougarskoj soldateski pod komandom Oskara Poćoreka, Prva armija je nakon samo tri-četiri dana odmora i reorganizacije krenula u neočekivanu kontraofanzivu i do nogu potukla armiju crno-žute monarhije.
Odluku da 28. novembra 1914. godine privremeno povuče delove Prve armije sa linije fronta na Suvoboru, gde je trpela velike gubitke, ali i odluku da već 3. decembra krene u kontranapad, đeneral Živojin Mišić doneo je u zgradi Okružnog načelstva u Gornjem Milanovcu, odakle je komandovao ratnim operacijama na ovom delu fronta.
OPERACIJA „MIHAILOVIĆ“ 6 – 7. DECEMBAR 1941.
Uz 75. godišnjicu događaja
Odbijajući da popusti njemačkom zahtjevu za bezuvjetnom predajom koju je potpukovnik Rudolf Kogard, obavještajni oficir opunomoćenog komandanta Srbije saopštio pukovniku Mihailoviću prilikom susreta u Divcima (nedaleko od Valjeva), 11. novembra 1941. Mihailović je „izazvao Nijemce do te mjere da su odlučili ukloniti ga s puta“*
Ovako je još daleke 1975. godine pisao dr Jozo Tomašević, Hrvat, kome je knjigu pod nazivom War and Revolution in Yugoslavia 1941 – 1945 – THE CHETNIKS, objavio ugledni kalifornijski univerzitetski izdavač Stanford University Press, a koju je 1979 godine za Jugoslovensko tržište priredila Sveučilišna naklada Liber iz Zagreba.
_________________________________________________________________________________________________________________________
* Jozo Tomašević, Četnici u Drugom svjetskom ratu 1941 – 1945, Liber, Zagreb 1979, str. 182.
Popularni članci
Ustavni sud raspirio strasti – „Ravnogorci” nisu bili borci za slobodu...
Pošto je Ustavni sud Srbije ocenio neustavnim pojedine članove Uredbe Vlade Srbije iz 2005. godine, kojom je regulisan način ostvarivanja prava pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini i Ravnogorskog pokreta, u oblasti boračko-invalidske zaštite, nastao je „polemički haos”.
Ovakvom odlukom Ustavnog suda članovima Ravnogorskog pokreta uskraćena su prava na borački dodatak, ličnu invalidninu, dodatak za negu i pomoć, ortopedski dodatak, pravo na banjsko i klimatsko lečenje o trošku države i pravo na ortopedska i druga pomagala.
Prema ovoj vladinoj uredbi, čije su odredbe ocenjene neustavnim, članovi Ravnogorskog pokreta smatrani su učesnicima Narodnooslobodilačkog rata. Međutim, iz ove odluke USS proizilazi da „ravnogorci” nisu bili borci za slobodu.
Ali, ostaje im pravo na penziju i profesionalnu rehabilitaciju, kao i na dobijanje „Ravnogorske spomenice 1941. godine”, ali pod uslovom da su u pokret stupili u periodu od 17. aprila do 31. decembra 1941, kao i da službu nisu prekidali do 15. maja 1945. godine.
Posle odluke Ustavnog suda da oceni neustavnom uredbu Vlade Srbije od 17. juna 2005, kojom se pripadnici Ravnogorskog pokreta izjednačavaju u pravima sa partizanima, Aleksandar Nedić, generalni sekretar Srpskog liberalnog saveta, koji se bori za rehabilitaciju Dragoljuba Draže Mihailovića, ocenjuje za „Politiku” da to ni na koji način ne može da utiče na ovaj proces.
Komentari